Politiecommissaris Reijnders: “Daders willen steeds unieker materiaal”

Elf teams van 150 gespecialiseerde politiemensen is op zoek naar de makers en verspreiders van kinderporno. Helaas is er te weinig geld en tijd om op elke melding af te gaan, maar het misbruik wordt steeds heftiger.

“In de beginjaren zagen we vooral kinderen van 13 of 14 jaar. Nu kijken we niet meer op van beelden waarop een baby wordt misbruikt. De kinderen zijn jonger en het misbruik heftiger. Daders willen steeds unieker materiaal”, vertelt politiecommissaris Peter Reijnders. De elf teams krijgen de meeste meldingen binnen via het Amerikaanse National Centre for Missing and Exploited Children. Bedrijven zoals Google, Apple en Microsoft sporen het beeldmateriaal op en maken een melding bij dat centrum. Die meldingen worden vervolgens weer doorgestuurd naar Nederland.  

Opsporen moeilijk
Het opsporen van de daders wordt volgens Ben van Mierlo, leider van het programma Kinderporno en Kindersekstoerisme van de Nationale Politie, steeds moeilijk. “Je hebt een foto of video en misschien een IP-adres of IP-houder”, vertelt Van Mierlo. “Dat Ip-adres kan te herleiden zijn naar een woning of openbare plek. Maar dan heb je nog geen verdachte. Het kan iedereen zijn: in een gezin, een studentenhuis, bibliotheek of McDonald’s. Tegenwoordig kun je overal online gaan.”

Vroeger hadden internetproviders een bewaarplicht van twee jaar. Door nieuwe privacyregels mag dat nu niet meer en dat maakt het voor de politie heel lastig om te achterhalen of iemand inderdaad beelden doorgestuurd heeft. Daarbij komt dat daders zich vaak niet op het reguliere net begeven. Ze zitten vaak op het zogenoemde darknet dat is een plek waar iedereen anoniem kan internetten. Van Mierlo verklaart dit: “Het belang van deze mensen om zich af te schermen is buitengewoon groot”, zegt hij. “Omdat ze alles verliezen op het moment dat wij ze pakken: hun sociale status, hun baan en hun gezin.”

Tijdrovend door papierwerk
Mocht de politie een vermoeden hebben kost het daarna nog eens heel veel tijd om iemand op te sporen. “Stel, iemand geeft in een chat zijn mailadres. Een rechercheur moet dan tal van machtigingen bij de officier van justitie aanvragen om de eigenaar van dat mailadres te achterhalen. Dat is tijdrovend, maar het moet vanwege de privacybescherming van de verdachte”, vertelt Van Mierlo. Hij vindt dat dit makkelijker moet kunnen: “Ik vind dat wanneer iemand anoniem het web opgaat om zich overduidelijk bezig te houden met kinderporno, die persoon zijn recht op privacy heeft verspeeld.”

Van Mierlo hoop dat er in de toekomst meer geld beschikbaar komt voor de opsporing. Het aantal meldingen is namelijk al gestegen van 12.000 vorig jaar naar een verwachte 20.000 dit jaar. “Of er ergens misbruik is, zie je pas als je de voordeur opendoet. Daar tref je de échte situatie aan. Dan ontdek je dat er een jong meisje bij een man in huis woont, terwijl hij op dat adres alleen staat ingeschreven. Of dat iemand oppasopa is, terwijl dat nergens op papier staat. Veel zien wij nu noodgedwongen niet.”

Bron: AD | Beeld: Pexels