Margarita komt er rond de feestdagen in 2015 achter dat haar moeder en André getrouwd zijn als de huisarts dit haar vertelt.
Ze vraagt de huwelijksakte op en ziet dat het huwelijk in gemeenschap van goederen gesloten is. Na contact met de notaris komt ze erachter dat zij en haar zus onterfd zijn, André is nu de enige erfgenaam. Vanaf dit moment heeft Margarita niks meer te zeggen. Zij en haar zus smeken bij verschillende instanties om hulp, maar niemand kan of wil iets doen. De laatste hoop is nu gevestigd op de rechter, samen met een advocaat willen Margarita en Colinda het huwelijk van hun moeder nietig laten verklaren, met terugwerkende kracht. Hun moeder is niet bij de rechtszaak op 20 juli, ze ligt dan al weken in een psychiatrisch ziekenhuis nadat ze in verwarde toestand op straat is gevonden. Voor de rechter betogen de zussen en hun advocaat dat Christina al vóór haar huwelijk wilsonbekwaam was. Dat ze dus de gevolgen van dat huwelijk niet kon overzien. André bestrijdt dit en zegt dat Christina alles bij vol verstand heeft gedaan. De uitspraak van de rechter volgt één dezer dagen. Christina, die krijgt van dit alles niets meer mee, zij kan zich niet eens herinneren dat ze getrouwd is.
Pagina 3/3