Vroeger begrepen mensen niets van transgenders, zo vertelt Patricia. “Het was gewoon niet veilig om hierover te spreken. Ook de medische wereld wist er weinig van. Als behandeling kreeg je een elektrische schok. Ze beseften toen niet dat er niets te genezen viel.”
Uit angst voor discriminatie en kwade reacties hield Patricia het dan ook heel lang geheim dat ze zich anders voelde. Alleen haar echtgenote wist ervan en die reageerde gelukkig goed. “Het was een geheim van ons beiden. Ze kocht juwelen voor me en sprak me thuis aan met Patricia”, legt de transgendervrouw uit. Het feit dat ze haar ware identiteit al die tijd geheim hield, maakte haar niet noodzakelijk ongelukkig. “Ik maakte er altijd het beste van en bekeek het leven door een roze bril. Mijn gevoel voor humor hielp me daarbij.” Patricia is op haar negentigste eindelijk zichzelf. “Het is een openbaring”, zegt ze en kijkt hoopvol naar de jaren die haar nog resten als volwaardige vrouw. Ze hoopt daarbij op de goeie genen van een verre tante om nog enkele jaren van het leven als vrouw te genieten.
Bron: AD
Pagina 2/2